Op uitnodiging van Théâtre National (Brussel) maakte de Irakese theatermaker Mokhallad Rasem in maart 2011 een voorstelling van vijfentwintig minuten: (Mijn Paradijs) Ritueel. Droom.
Binnen de muren van Monty werkt hij dit gegeven verder uit tot een avondvullend theaterstuk.
In zijn succesvoorstelling Irakese Geesten trachtte hij het concept ‘oorlog’ voelbaar te maken. Nu probeert hij invulling te geven aan ‘het paradijs’: Wat is het paradijs? Een schitterende tuin met fruit, deugddoende schaduw, rivieren van honing, melk en wijn? Een nieuwe thuis na het vluchten uit een gevaarlijke realiteit? Praten over kunst met een politieman?… Rasem laat zich inspireren door Bijbelverhalen en zijn eigen ervaringen.
Theater is als een medicijn voor mij, ik kan niet zonder. Ik ben kunstenaar, geen Irakees of Belg. Ik wil gewoon op het podium staan. Ik wil niet over politiek praten. Ik maak geen politiek of activistisch theater. Ik ga niks veranderen in de wereld, zeker niet in de politiek. Maar het is wel de rol van theater om maatschappelijke thema’s aan te kaarten, al is het maar voor even. (Mokhallad Rasem, interview met Ruth Mariën in Etcetera)